Huhei, her går det unna Gunnar!

No har me kome oss heile vegen til Nord-Trøndelag og Levanger! Det er dei glade vandrararne svært nøgde med. Me blei henta av Hilde, ei venninne av meg frå Øytun, oppe ved Innsvatnet. Etter ein god lunsj på Verdalsøra køyrte ho oss til Marita, røgning, musikkstudent og gledespike. Her skal me få bu eit par dagar og få fiksa ting og slappe av. Her er også provianten for neste etappe. Supert at ho tek imot oss med opne armar :)

Randi planlegg ruta vidare mot Sylan.

Trasking med pulk gjennom Bergstaden.

Flott morgon med utsyn mot Sylan.

Sylmassivet i ettermiddagssol.

Camp ved Nesjøen.

Her passerast svenskegrensa, Storlien og store mengder smågodt ventar!

Scooterleden gjorde susen!

Leif kjempar mot klabbeføret. 

Me starta opp i Røros for ei veke sidan, og det har gått radig heile vegen. Det var steikande sol, det rann vatn i vegane og me var litt bekymra for korleis forholda ville vere innover fjellet. Men etter eit kraftig vêromslag ved Olavsgruvene blei det kaldare og det vart etterkvart silkeføre. Fram til Væktarstua var Leif med oss. Han hadde hoppa på bussen frå Trondheim og var glad for å sleppe kjipt byvêr og forelesingar nokre dagar for heller å bli med Happy Campers på tur. Han hadde tatt med ei kjempegod sjokoladekake og stemninga var god!

Frå Vætarstua la me av garde opp mot Sylane. For eit skue! Me slo leir ved Nesjøen og hadde utsikt rett mot fjellmassivet, fantastisk. Me fauk avgarde over både Nesjøen og Esandsjøen sidan me hadde medvind i ryggen heile vegen. På Turistforeningshytta på Storerikvollen var det så triveleg at me fann ut at me like gjerne kunne ta ei natt der. Då fekk me tid til ein liten "topptur" og pensum. Etterkvart kom det fleire folk til hytta, triveleg at det er litt folk til fjells no. Det vart ein hyggleg kveld i lag med ein svensk kar og tre tyskarar.

Vidare gjekk ferda, fortsatt med silkeføre og vind i ryggen, mot Stordal og over til Teveltunet. Der kryssa me over til svensk side av grensa og havna opp i Storlien. Der handla me meir smågodt enn me kan ha godt av og sette av garde nordover etter dei svært godt merka scooterledane som går i Sverige. Me fann ut at det var like greit å halde svensk side dei neste dagane sidan terrenget var mykje slakare og det var garantert løyper der. I Storlien køyrte skipatrulja etter oss for å vere sikre på at me kom oss på rett løype nordover.

Etter løypene i dei svenske fjella gjekk det fort avgarde og me rakk berre å ha ein leir der. Men me skal nok passere grensa fleire gonger i løpet av turen og meir smågodt kjem me sikkert til å handle. Siste dagen før me kom oss til Innsvatnet i Nord-Trøndelag var vinden så sterk at me nytta oss av vindsekken som segl. Det var svært nyttig og motbakkane vart plutseleg ikkje så seige. Men det tok seg så opp at sekken måtte me pakke bort. Etter eit par mil kom me til Skalstugan som er ei triveleg fjellstove som ligg rett ved grensa. Der fekk me kaffi og smørgåsar og slapp undå den heftige vinden ei lita stund. Trivelege folk!

Rådyr til middag smakte svært godt!!

Leif er nøgd med å vera på tur igjen!

Die drei Musketiere.

Storerikvollen Turisthytte fungerte bra som lesesal.

Den trivelege svensken, Peter.

Gouvza står som regel for orienteringa.

Avvik ej från scooterleden!!

Denne etappa har vore av dei mest behagelege på heile turen, med til tider strålande vêr og eit silkeføre som me tidlegare berre har kunna draume om. Me håpar på fleire slike dagar i løpet av turen. Men no skal me fyrst kose oss her i Levanger og treffe litt kjente fjes. Synnøve og Anne Line tek turen frå Trondheim, kjempetriveleg! Ferda går vidare på laurdag!